"غـم‌بی‌پـایـان"

بلند‌میخندید‌،گویی‌پنهان‌میکرد‌غمی‌را! غمی‌که‌سال‌ها‌در‌دلش‌بود! غمی‌که‌باعثه‌گریه‌های‌ناگهانیه‌هرشبش‌بود!

غمی‌که‌به‌هیچ‌کس‌توضیح‌نمی‌داد! غمی‌که‌تاحالا‌به‌هیچ‌بنی‌بشری‌نگفته‌بود! غمی‌که‌خنده‌برلبش‌نمی‌آورد!

غمی‌که‌ماه‌آسمانش‌را‌دزدیده‌بود! غمی‌که‌‌او‌را‌تبدیل‌به‌انسانی‌بی‌روح‌کرده‌بود! غمی‌چندروزه‌‌خیر!غمی‌تا‌‌پای‌جان!

غمی‌که‌زندگی‌اش‌راگرفت! غمی‌که‌پایان‌عمرش‌بود! 《غمِ‌بی‌پا‌یان》